Onderwerp:

De meeste deelneemsters schrijven niet alleen voor de boer van hun keuze, maar ook voor het land, de mooie boerderij en uiterlijk.
Maar van een mooi bord kan je soms ook lekker eten, maar het spreekwoord is er niet voor niets.
Ook het spreekwoord: "Een mooie vrouw heb je nooit alleen...", is een opmaat voor een slechte relatie tussen man en vrouw door jaloezie of anders, uitzonderingen daargelaten. Deelneemsters starten altijd euforisch, maar denken vaak niet na over de consequenties zoals emigreren et cetera, maar pas dan als zij dit alles gaan beseffen en de paniek toeslaat.

oei, dat is juist de slechtste reden om naar een boer te schrijven. Je gaat voor een man (boer in dit geval) en niet voor de omgeving, de boerderij, het avontuur. Alleen de boer moet zich dat ook beseffen.............

Hollie schreef : De meeste deelneemsters schrijven niet alleen voor de boer van hun keuze, maar ook voor het land, de mooie boerderij en uiterlijk.
Maar van een mooi bord kan je soms ook lekker eten, maar het spreekwoord is er niet voor niets.
Ook het spreekwoord: "Een mooie vrouw heb je nooit alleen...", is een opmaat voor een slechte relatie tussen man en vrouw door jaloezie of anders, uitzonderingen daargelaten.

Over wie heb je het nu Hollie? Welke vrouw vergelijk jij, figuurlijk gesproken, met een mooi bord? Of bij wie denk je dat ze gedeeld zal moeten worden? Beetje rare vergelijkingen hoor eerlijk gezegd. Ik kan je niet volgen deze keer.

Ik heb het hier niet over een bepaalde deelneemster, maar over hetgeen meespeelt bij het bepalen of iemand schrijft op een boer of juist niet. Bijvoorbeeld: Herman dacht ook een fotomodel binnen te hengelen, maar vergiste zich schromelijk, hetzelfde geldt ook voor de deelneemsters (de dames). De bijzaken die je tijdens je keuze niet ziet of wil zien, pfff!

Ten eerste ik weet het niet zeker Hollie want ik heb nog nooit iemand persoonlijk gesproken die op een boer (in dit geval) geschreven heeft.

De persoon in kwestie en het uiterlijk moet je in elk geval bevallen.
Het moet prettig zijn om in de buurt van die persoon te zijn.
En smaak is persoonlijk!

En jawel je zult je tevoren wel moeten afvragen of je echt wil emigreren ALS het wat wordt naar het land waar die man woont.
Sommige mensen kunnen dat gewoon niet, emigreren.
Nu lijkt me ergens in Europa wel gemakkelijker overbrugbaar dan Canada/USA en Afrika alleen al voor de afstand.

Toch zal die man het belangrijkste moeten zijn de rest is bijzaak.
Als het goed zit/is kom je er samen wel uit, helpen de partners elkaar.

Ik denk dat in het geval van Marc de meeste vrouwen wel geschreven hebben naar zijn uiterlijk. De weinig sexy en idyllische visvijvers komen helemaal op de laatste plaats. Marc zelf is zo verstandig geweest om dames te selecteren die veelal affiniteit hebben met wonen en werken in het buitenland. Uiteindelijk heeft Irene haar conclusies getrokken maar niet vanwege het buitenland an sich maar meer vanwege de weinig overtuigende manier van doen van Marc i.c.m. het buitenland. De resterende twee dames kunnen prima aarden en zagen het ook wel zitten met hem.

Eigenlijk zie je nu alleen bij Olke dat het emigreren een rol gaat spelen. Sandra heeft duidelijk tijd nodig om aan dit idee te wennen.
Bij Riks heeft Claudia al eerder haar conclusies hierover getrokken.

Maar ja, aan de andere kant, als je het niet probeert kom je er ook nooit achter. Proberen staat je te allen tijde vrij.

Een beetje gek om dat nu nog te zeggen maar als Johan destijds, ja daar is ie weer, op de noordpool, Canada, Afrika, oftewel waar dan ook gewoond had was ik ook gegaan. het ging mij puur om Johan. Het voelde voor mij als de ware liefde. ik ben al na 14 dagen terug gegaan en na 5 maanden mn huis opgezegd en me uit laten schrijven in nederland

Lieve Ingrid. .. wat verschrikkelijk naar dat het allemaal afgelopen is . Dat Johan niet meer meedoet in jullie leven samen. Van hem horen we niets meer...we hoorden.alleen van jou, de poezen Sen en Seo (prachtige namen, een ode aan het lekkere, heel belangrijke bakkie koffie..) je enthousiaste levendige hondje Mette + haar kroost.. je heerlijke baksels.. kerstversieringen en opknappen en mooi en warm maken van dat mooie oude huis...dat alles hoort nu tot het verleden... en dat is natuurlijk erg verdrietig. Sterkte!

Ik ben zo iemand die voor de liefde naar het buitenland is vertrokken. Maar dan wel naar Engeland, waar ik de taal spreek en wat qua cultuur niet heel erg anders is, en wat op bereisbare afstand is zodat ik mijn familie regelmatig zie. Ook Skypen en whatsappen is geen probleem want er is maar 1 uur tijdsverschil.

Natuurlijk ga je in eerste instantie voor de liefde, en dat 'moet' ook het uitgangspunt zijn. Als dat er niet is, heeft het geen zin. Maar de omgeving speelt zeker mee. Als mijn Lief in Australie had gewoond had ik nog wel drie keer achter m'n oren gekrabbeld. Of als hij in Afrika had gezeten met slechte verbindingen en geen of slecht internet zodat ik geen contact kan hebben met familie..

En zeker als je nog in deze beginfase zit is afstand een belangrijk punt, al was het alleen maar om elkaar dagelijks te kunnen spreken en af en toe bij elkaar te zijn. Ik heb er best even over gedaan om de knoop door te hakken.

Nu is dat bij verschillende boeren geen punt om met familie contact te hebben. De GSM`s doen het zelfs in Afrika en internet zal ook geen probleem zijn (misschien zelfs beter dan op diverse plekken in NL)