Agnes wilde "vól gaan, letterlijk: met 180 koeien in hun Superstal.. en knallen."
Maar ze moest het uiteindelijk met de helft doen, dat is een feit... hoe pijnlijk ook. Ze zei: "Misschien moeten we een stapje teruggaan, maarr .. ik ben jong.. enzovoort.."
Ja. Waarom doet ze dat niet??! Een stapje teruggaan (in aantal koeien) is m.i. een groot deel van de oplossing.
Om het financieel behapbaar te maken en hun schulden voor die superstal af te kunnen betalen heeft Albert, naast z'n werk op hun boerderij, een full-time job op een andere boerderij. Hij doet het met liefde, dat is duidelijk. Maar dat is toch eigenlijk verschrikkelijk? Twee kindjes, een 3de op komst...